Niekomercyjne porównywarki ubezpieczeń - aby klient wybierał świadomie

Trzy rodzaje porównywarek ubezpieczeniowych

Wolny, konkurencyjny rynek  pozwala pionierom komercyjnych porównywarek ubezpieczeniowych na całym świecie kształtować relacje między konsumentem i ubezpieczycielem i generować przychód, bazując na oczekiwaniach nowoczesnego klienta. Należy jednak pamiętać, że potrzeba porównywania usług ubezpieczeniowych wzięła się nie z chęci zysku, a z konieczności ochrony bezbronnego wobec szumu informacyjnego konsumenta, nieustannie zasypywanego ofertami.

Porównywarka ubezpieczeniowa ma przede wszystkim edukować, dostarczać niezbędnych informacji, czyniąc jednocześnie generowane dane przejrzystymi i czytelnymi dla przeciętnego użytkownika oraz stymulować konkurencję między firmami ubezpieczeniowymi i pośrednikami. Ponieważ takie powinny być nadrzędne funkcje agregatorów, ich tworzeniem często w pierwszej kolejności zajmują się organizacje konsumenckie i stowarzyszenia branżowe lub jednostki nadzoru. Europejski Urząd Nadzoru Ubezpieczeń i Pracowniczych Programów Emerytalnych (EIOPA) wyróżnia trzy rodzaje internetowych porównywarek ubezpieczeniowych:

• Komercyjne porównywarki prowadzone przez sektor prywatny
• Niekomercyjne porównywarki prowadzone przez organizacje konsumenckie i stowarzyszenia branżowe
• Niekomercyjne porównywarki prowadzone przez  władze publiczne

Po co tworzone są niekomercyjne porównywarki?

W Europie i na świecie roi się od przykładów porównywarek, które powstały jako portale mające na celu informowanie konsumenta, nie czerpiąc z tego korzyści pieniężnych. Często są to inicjatywy finansowane z funduszy rządowych i dotacji, a ich głównym zadaniem jest porównywanie zakresu ochrony oferowanego przez poszczególne produkty ubezpieczeniowe, przeważnie bez uwzględnienia ich cen. Wyjątek stanowią tutaj w pełni funkcjonalne niekomercyjne porównywarki działające w Norwegii i we Włoszech, gdzie proces obliczania składki odbywa się na wzór komercyjnych kalkulatorów, a wygenerowany wynik jest wiążącą ofertą handlową.

Oprócz form, które pozwolę sobie nazwać edukacyjnymi porównywarkami ubezpieczeniowymi, organizacje konsumenckie, urzędy nadzoru oraz stowarzyszenia branżowe w Europie i na świecie tworzą portale, które oferują różnego rodzaju narzędzia kontrolowania wydatków, możliwość wymiany doświadczeń, kontrolę liczby skarg wpływających na dane towarzystwo ubezpieczeniowe i wiele innych przydatnych funkcji. Możliwość organizowania swojego wirtualnego portfela to coś, co objawiło się użytkownikom sieci wraz z pojawieniem się bankowości internetowej. Teraz perspektywy planowania finansów są o wiele szersze, ale nie zostały one w pełni zaakceptowane przez konsumentów. Aby komercyjne porównywarki, dzięki którym można nie tylko poznać, ale i wykupić produkt ubezpieczeniowy, mogły działać z powodzeniem i cieszyły się zaufaniem, inicjatywy niekomercyjne muszą przygotować grunt i pozyskać klienta do przeprowadzania transakcji od początku do końca online.

Konsumenci u sterów – przykłady porównywarek tworzonych przez organizacje pozarządowe

Wielka Brytania, którą można ochrzcić królową komercyjnych porównywarek produktów finansowych, jest także matką konsumenckiej organizacji o nazwie Which?, zajmującej się testowaniem i recenzowaniem produktów różnych kategorii od lat 60-tych XX wieku. Which? zostało stworzone z myślą o konsumentach i z myślą o nich porównuje również usługi ubezpieczeniowe. Na stronie organizacji można znaleźć recenzje poszczególnych produktów, rekomendacje, wyniki testów konsumenckich oraz podpowiedzi i porady dotyczące kupna ubezpieczenia. Which? tłumaczy także, jak korzystać z komercyjnych porównywarek i z rozwagę planować finanse nie tylko w zakresie ubezpieczeń.

Czytaj także: Rynek porównywarek ubezpieczeniowych w Europie – na czym polega sukces brytyjskiej „wielkiej czwórki”?

Na północy Europy norweska porównywarka produktów finansowych Finansportalen pokazuje, jak inicjatywa stworzona przez organizację konsumencką może pozytywnie wpłynąć na przejrzystość ofert i pobudzenie konkurencji w branży ubezpieczeniowej. Finansportalen powołany przez Forbrukerrådet (Norweską Radę Konsumentów) nie został początkowo życzliwie przyjęty przez firmy, które poczuły się zagrożone i nie chciały udostępniać informacji na temat cen swoich produktów niekomercyjnej porównywarce. Problem został rozwiązany przez finansowy urząd nadzoru, który nałożył na ubezpieczycieli obowiązek współpracy z Finansportalen. Inicjatywa organizacji non-profit nie tylko wzmocniła wiedzę i pozycję konsumenta, ale także korzystnie wpłynęła na regulacje, które pozwalają na bezstronne porównanie ofert wszystkich firm istniejących na rynku.

Finansportalen pozwala na wprowadzenie danych potrzebnych do obliczenia składki, po czym zapytanie zostaje wysłane do poszczególnych firm ubezpieczeniowych w czasie rzeczywistym. Informacja zwrotna zostaje przedstawiona użytkownikowi w zagregowanej formie opartej na zestawie parametrów, które pozwalają porównać nie tylko cenę, ale również inne kryteria wyboru, takie jak zakres ubezpieczenia.

Ciekawy świata konsument, poszukujący przykładów niekomercyjnych porównywarek poza Europą, prędzej czy później trafi do Nowej Zelandii, gdzie w służbie zrównoważonej relacji klient – usługodawca pracuje niezależna organizacja o wymownej nazwie Consumer. Podobnie jak Which?, istnieje od lat 60. i powstała jako pierwszy pozarządowy organ ochrony konsumenta. Dziś testuje produkty i usługi i na podstawie wyników przeprowadzonych badań wystawia rekomendacje, przeprowadza ankiety, publikuje raporty, wysyła „tajemniczych klientów”, wnosi o zmianę przepisów, jeśli wymaga tego dobro konsumenta, edukuje oraz służy poradą. Ale co ciekawe, członkowstwo w klubie Consumer daje dostęp do kalkulatorów składek i bazy danych na temat produktów 16 firm ubezpieczeniowych.

Stany Zjednoczone, które dopiero zaczynają wielką przygodę z porównywaniem ubezpieczeń, głównie dzięki nowej usłudze Google, ale mające duże doświadczenie w sprzedaży direct, z pomocą stowarzyszenia branżowego National Associastion of Insurance Commisioners, nie zostają w tyle z edukowaniem konsumentów w zakresie efektywnego zakupu ubezpieczenia przez Internet. Portal stworzony przez NAIC – InsureUonline, nie tylko podpowiada, jak wybrać odpowiedniego dla siebie ubezpieczyciela, ale także wprowadza użytkownika w świat różnorodnych elektronicznych narzędzi, które mogą się przydać przy wyborze ubezpieczenia, podczas kupna produktu dla nastolatka, w razie problemów na drodze lub po wypadku, przy zakładaniu pierwszej firmy itd. Mobilne aplikacje w świecie powszechnej cyfryzacji ułatwiają przeprowadzenie transakcji i przeniesienie procesu porównywania i kupowania ubezpieczeń strony www.

Czytaj także: Porównywarki w Indiach nie mają lekko. Czy wytyczne nadzoru ich nie zabiją?

Twarda ręka władzy – porównywarki tworzone przez instytucje publiczne

We Włoszech z powodzeniem funkcjonuje porównywarka internetowa Tuo Preventivatore, która powstała dzięki IVASS (Włoski Urząd Nadzoru Ubezpieczeń) oraz Ministerstwu Rozwoju Gospodarczego. Istnieje od 2009 roku i jest narzędziem, które pozwala za darmo wygenerować informacje na temat cen ubezpieczeń komunikacyjnych wszystkich firm ubezpieczeniowych funkcjonujących na włoskim rynku. Użytkownik musi się zarejestrować i podać dane niezbędne do dokonania kalkulacji, po czym otrzymuje na adres mailowy stawki stanowiące ofertę handlową i wiążące poszczególne towarzystwa ubezpieczeniowe na czas 60 dni. Zakupu można dokonać z pomocą pośrednika lub poprzez kanał direct wybranego ubezpieczyciela. W 2011 roku z Tuo Preventivatore korzystało 61 500 zarejestrowanych użytkowników, a odgórne regulacje urzędu nadzoru pozwalają wyeliminować przypadki niedotrzymania  warunków wiążącej oferty przez współpracujących ze stroną ubezpieczycieli.

W krajach, w których organy nadzoru finansowego nie prowadzą własnych porównywarek, edukują w zamian w zakresie oszczędzania, inwestycji i ubezpieczeń za pomocą narzędzi internetowych i aplikacji.  Estoński organ nadzoru (odpowiednik polskiej Komisji Nadzoru Finansowego) utworzył portal Minuraha.ee (tłum. moje pieniądze), który prowadzi rozbudowany dział porad, a także podpowiada, jak planować finanse za pomocą narzędzia osobistego portfela. Konsument po zalogowaniu się może skorzystać z kalkulatorów, testów i gier, które mają mu pomóc w uregulowaniu domowego budżetu. Podobne funkcje spełnia maltański serwis MyMoneyBox, pracujący pod okiem Malta Financial Services Authority, który dodatkowo pomaga w składaniu oficjalnych skarg na nieprawidłowe działanie firm ubezpieczeniowych i ostrzega przed oszustwami finansowymi.

Czytaj także: Rynek porównywarek ubezpieczeniowych w Europie – na czym polega sukces brytyjskiej „wielkiej czwórki”?

W Polsce narzędzia elektroniczne jednostek użyteczności publicznej dopiero raczkują, a dobrym przykładem przyświecają nam kraje Europy, które z powodzeniem przenoszą usługi do sieci lub korzystają z mobilnych aplikacji. W Estonii wybory przeprowadza się w sieci, a e-recepty znalazły tam powszechny poklask, podobnie jak w Chorwacji, Danii, Islandii i Szwecji. „W Polsce instytucje publiczne wciąż za słabo wspierają informatyzację własnym przykładem. O usługach typu ePUAP słyszymy głównie w kontekście afer, a nie korzyści, jakie te rozwiązania niosą dla obywateli” – mówi Dominika Grabek, redaktor naczelna Akademii ubezpieczeń Punkta i dodaje: „Chętnie widziałabym w Polsce niekomercyjną porównywarkę ubezpieczeń i innych produktów finansowych, która wspierałaby edukację finansową konsumentów”.

Czytaj także: Porównywarki ubezpieczeń w Polsce. Czym są? Na czym zarabiają?

Jak wynika z powyższego zestawienia, internetowe inicjatywy niekomercyjne nastawione na konsumenta i jego potrzebę zrozumienia świata finansów i ubezpieczeń spełniają różne funkcje. Przede wszystkim mają one zadanie edukowania potencjalnego klienta banków, funduszy emerytalnych i firm ubezpieczeniowych o zaletach i wadach wybranego sposobu inwestowania w swoją przyszłość. Mają one uczyć podstaw, ale również przedstawiać oferty istniejące na rynku, testując, porównując i przyznając certyfikaty jakości. W niektórych krajach inicjatywy niekomercyjne przyjęły formę wirtualnego portfela, w innych – w pełni funkcjonalnej porównywarki produktów finansowych, ale wszystkie serwisy stworzone przez organizacje konsumenckie, stowarzyszenia branżowe i władze publiczne spełniają jedno nadrzędne zadanie – przekonują niedowiarków na całym świecie, że wirtualne narzędzia mogą pomóc w planowaniu finansów i zakupie ubezpieczenia. Usługi elektroniczne zapewniane przez organizacje non-profit budują zaufanie i wspierają rozwój komercyjnych porównywarek.

Czytaj także: Wielka Brytania, Węgry, Estonia – tam porównywarki ubezpieczeń są najpopularniejsze. Przyczyny sukcesu agregatorów